Monument voor een boek

Je mag nooit té hoge verwachtingen koesteren over nieuw werk van een van je favoriete schrijvers of illustratoren. Dat heb ik wel geleerd. Het is een beetje jezelf beschermen tegen teleurstelling. Trouwens, het is bijna onmogelijk dat ze telkens weer een meesterwerk afleveren. Niemand is perfect. Alhoewel.

Shaun Tan komt toch aardig in de buurt. Het lukt hem iedere keer weer om me van mijn sokken te blazen. Dat komt niet alleen door de originaliteit van zijn verhalen, maar zeker ook door de illustraties. Die zijn zo krachtig dat mijn onderbewuste ze goed in bewaring neemt. Hetzelfde geldt voor de personages. Die staan er, elke keer weer. Ze hebben karakter en tonen lef.

Dat laatste zou je aanvankelijk niet denken van de cicade uit het gelijknamige boek. Die werkt al zeventien jaar in een groot gebouw, waar hij de saaiste kantoorjob van de wereld heeft. Daar wordt hij door de mens in geen geval voor gewaardeerd. Integendeel. Wanneer hij met pensioen gaat wacht hem geen feest, heeft hij geen huis en geen geld. Cicade stapt de trap op, naar het dak van een groot gebouw…

De onverwachte wending in dit verhaal is ronduit verbluffend. Dat effect is het resultaat van de gepaste keuzes maken: de juiste bladspiegel, kleurtonen, korte en krachtige zinnen, én: de perfecte vertaler vinden. Bart Moeyaert stond al hoog op mijn bewonderingslijstje, maar met deze grandioze vertaling gaat hij weer een flink eind vooruit.

Hopelijk laat ik jullie een beetje hongerig van nieuwsgierigheid achter. Dat zou ik fijn vinden, want dit boek lezen doet wat met een mens. In deze bizarre tijden werkt het bovendien nog eens bevrijdend ook. Lees, langzaamaan, en keer verrast terug.

Cicade, Shaun Tan, uitgeverij Querido, 16,99 euro (10+)