Het is een feit: we leven nu al bijna een half jaar in een leeg nest. Dat moest er natuurlijk wel eens van komen.
Nieuw nest
Leeuwenwelpen in Wonderland
Op weg naar een ontmoeting in Antwerpen, maar eerst nog een blitzbezoek aan de Zoo? Moet kunnen. Dus hop, geen tijd te verliezen!
Weg met die bubbelblues!
Hij is er nog altijd, die onzichtbare, treiterende ziekmaker. Meer nog: hij wordt steeds venijniger. We leverden grote inspanningen om te voorkomen dat dit zou gebeuren, maar dan toch.... Dat is jammer genoeg de prijs die we betalen wanneer sommigen de regels aan hun zomersandalen en/of herfstlaarzen lappen. Wat een oelewappers. Naast geïnfecteerd zijn is... Lees verder →
Een beertje als geen ander
"Mag deze niet weg?", vraag ik voorzichtig. Ik neem de knuffel (die voor een beer moet doorgaan) in mijn rechterhand en strek mijn arm vooruit. Nog geen drie seconden later volgt een vastbesloten "Vergeet het maar!" Het klinkt best heftig. Hier wil ik meer over weten. Het beertje blijkt intussen al zeker zeventig jaar te... Lees verder →
Seizoenen bewaren
In de herfst heb ik een beetje heimwee naar de zomer. Als het buiten tropische temperaturen zijn, hunker ik naar het najaar. Dat gevoel blijft echter niet lang hangen, want ik bedacht een manier om op elk moment de seizoenen dichtbij mij te houden. Denk nu niet dat er een ingewikkeld recept volgt. Integendeel! Het... Lees verder →
De bloeiende vredesvelden
Ik leunde met mijn rug tegen de stam van de zomereik. Het voelde veilig, zo onder dat brede bladerdak. Zelfs het nest processierupsen, dat meters hoog boven mijn hoofd tussen twee enorme takken hing, kon me niet deren. De tijd vertraagde. Zoals ze zeggen: een minuut leek een uur te duren. Of langer misschien. Ik... Lees verder →
Meneer Hazewind
De poëzieweek is alweer lang voorbij. Dat wil niet zeggen dat we een jaar moeten wachten om van gedichten te genieten. Voor mij mag het best een poëziejaar worden. Onlangs vond ik een taaltaak Nederlands van oudste zoonlief terug. In welke klas hij toen zat, en wat de opdracht was, dat herinnert hij zich niet... Lees verder →
Een koppeltje koperwieken
Wespendief Eén van de vele dingen die me blij maken is naar vogels kijken. Ik weet dat ik niet alleen ben. Onze vriendenkring alleen al telt minstens vijf vogelspotters. En natuurlijk delen we de grote ontdekkingen. In de prille lente van vorig jaar stuurde een vriendin me een foto van staartmeesjes. Dat was best raar: ... Lees verder →
Beste wensen!
Uit alle teksten op de nieuwjaarskaartjes die we ontvingen kies ik er een als blikvanger. Deze boodschap omschrijft precies wat ik wil zeggen: Laat je overdonderen blijf je verwonderen zie in het dagelijkse ook het bijzondere! Op naar een prachtig 2019! Met dank aan Linda & Harry
Veerkracht
Heel regelmatig verschijnt er een veertje op mijn pad. Ik heb er al vaak – letterlijk en figuurlijk – bij stilgestaan. Het lukt me niet om eraan voorbij te lopen, als een magneet trekt het mijn aandacht. Veren intrigeren me. Ze geven me een vederlicht gevoel. Als kind kon ik er achteraan huppelen, vol fascinatie... Lees verder →
voor lezen en geluk 