Fan van Flora

Nog altijd zie ik huizen waar een beertje achter het raam zit. Dat herinnert aan het succes van de knuffelberenjacht. Het gaf kinderen, én hun ouders, veel goesting om te wandelen en speelgoedberen te spotten. Mooi! En corona even kunnen vergeten: zalig! Zoals iedereen intussen wel weet was dit hartverwarmende initiatief geïnspireerd op het populaire verhaal ‘Wij gaan op berenjacht’ van Michael Rosen en Helen Oxenbury.

Ook bij ons stond een knuffel achter het raam, en tussen zijn pootjes toonde hij fier nog een andere prentenboekenparel: Teddybeer Flora van Daisy Mrázková. Want ik dacht zo: waarom zouden we er niet meteen ook een knuffelberenboekenjacht van maken? Knipogen

En dan begin je natuurlijk met je favoriet in de kijker te zetten, en dat is Flora absoluut. Het verhaal begint wel wat droevig, want iemand heeft de teddybeer weggegooid. Hij ligt verlaten in de sneeuw, en ziet er oud en versleten uit. Zijn kop zit maar met een draadje vast, hij is een oor kwijt en een van de oogjes moet dringend gerepareerd worden. Peter vindt het maar zielig en neemt het gehavende beertje mee naar huis.

Daar is ook zus Heleen heel opgetogen met de vondst. Ze geeft de knuffel een heerlijk schuimend badje, want hij is een beetje vies. Wanneer hij na enkele dagen helemaal droog is, kiezen Peter en Heleen een nieuwe outfit voor hem. Dat wordt een roze poppenjurk met bloemetjes. En zo verandert hij in een meisjesbeer en krijgt de naam Flora. Er wordt ook nog een rood-wit mutsje voor haar gemaakt, en daarmee is de nieuwe look compleet. Ze ziet er al een pak gelukkiger uit.

De kinderen zijn zo blij met Flora dat ze haar een volwaardige plaats in het gezin geven. Ze mag mee aan tafel en in de auto. Ze heeft ook veel talenten: ze speelt gitaar, kan breien en is heel slim: ‘Ze hoeft maar één keer iets te zien en ze onthoudt het al’. Deze fantasie past perfect in de leefwereld van peuters en kleuters. Het is een feest om dit verhaaltje voor te lezen! Stiekem geniet ik ook wel van de sfeer die het boek uitstraalt. Taal en tekeningen smelten mooi samen in deze tijdloze klassieker. Bij mij roept het ook wat nostalgie op. Geen idee waar dat gevoel vandaan komt. Alsof ik Flora herken. Heb ik haar ooit gezien, misschien? In 1989, in die Praagse boekenwinkel? Want dat mutsje ken ik hoor. Zo’n detail vergeet je niet…

Luid applaus voor Tiptoe Print, die er als jonge uitgeverij in geslaagd is om dit verhaal in het Nederlands aan te bieden. Oog voor talent en het lef om het uit te brengen: wauw, respect! Want waarom bleef dit boek decennialang voor ons taalgebied verborgen? Dat kan ik niet begrijpen. Het was al een topper toen het begin jaren 70 (van de vorige eeuw dus!) in Tsjechië verscheen. Wel, ik hoop dat Teddybeer Flora nu ook bij ons zal scoren. Dat verdient ze!

Teddybeer Flora, Daisy Mrázková (vertaling: Edgar de Bruin), uitgeverij Tiptoe Print, 18 euro (3+)

Meer info: http://www.tiptoeprint.eu